"Οι μεγάλοι ξέρουν το σωστό"

Από μικρή θυμάμαι συμβουλές σας που ασυνείδητα ή συνειδητά απομνημόνευα κι εγώ για να νιώθω μεγάλη. Κάποιες μάλιστα τις είπα και αλλού νιώθοντας περήφανη που έμαθα καλά το μάθημά μου... Συμβούλευα σωστά. Είχα πια μεγαλώσει. Ήξερα...

"Πρέπει να είμαι καλό παιδί."
Καλό παιδί είναι εκείνο που ακούει τους γονείς του βέβαια!, αλλά... τι συμβαίνει όταν στην πορεία το παιδί καταλαβαίνει ότι είναι καλό παιδί ακόμα κι αν δεν ακούσει τους γονείς του κάποιες φορές;
Είναι αμαρτία η διαφορετική άποψη; Ή μήπως ότι λένε οι μεγάλοι δεν γίνεται να αμφισβητείται;
(Δεν είμαι στην εφηβεία. Την έχω περάσει, απλά τώρα μου ήρθε και απορώ..)
Ο "μεγάλος" πρέπει να είναι καλός "μεγάλος" επίσης. Ουσιαστικά, όλα είναι θέμα σεβασμού, το οποίο με τη σειρά του σχετίζεται με τον αυτοσεβασμό. Καθένας διαμορφώνει απόψεις. Σωστό ίσως είναι να ακούει και τις απόψεις των άλλων, ανεξαρτήτως ηλικίας. Με επιχειρήματα και ανταλλαγές απόψεων, λοιπόν, ο διάλογος θα φέρει καρπούς, νιώθοντας και οι δυο πλευρές πόσο "καλοί" είναι. Έτσι το παιδί γίνεται πιο δυναμικό και με λιγότερα ίσως άδικα ξεσπάσματα στην πραγματική εφηβεία του.

"Μην κρίνεις για να μην κριθείς" Μα τι σημαίνει αυτό στην πραγματικότητα;
Εξήγησε κύριε γονέα τη φράση σωστά στο παιδί- για να μην απογοητευτεί στην πορεία. Με τρόπο που θα γίνεται κατανοητό το ότι "θα σε κρίνουν σίγουρα κάποιοι στη ζωή σου έτσι κι αλλιώς... Για μεγάλα και για μικρότερα "λάθη". Είναι αναπόφευκτο.
(Όμως προσοχή: Οι άλλοι σπεύδουν συχνά να χαρακτηρίσουν κάτι λάθος σου, αν ξεφεύγει από το κουτί των "επιτρεπτών" συνηθειών τους. Μπορεί και να είναι λάθος, μπορεί και όχι. Αν είναι όντως λάθος, θα φανεί στην πορεία. Μην ανησυχούμε. Αρκεί να γνωρίζουμε ότι λάθη γίνονται από όλους και να είμαστε ανοιχτοί στο να τα συνειδητοποιούμε.
Όμως τι σημασία θα έχει τελικά που το έκανες το λάθος, αν μάθεις από αυτό και γίνεις καλύτερος; Είναι στο χέρι σου να είναι κέρδος, κι όχι ένα απλό λάθος, λοιπόν!)
Ο μόνος τρόπος να μην κάνεις λάθος, είναι ίσως το να μην κάνεις τίποτα στη ζωή σου εν τέλει. Έτσι βέβαια και πάλι θα σε κρίνουν οι άλλοι. Θα σε κρίνουν μοιραία για το γεγονός ότι δεν κάνεις τίποτα...:-P

Όλα είναι θέμα επιλογής.
Ίσως ναι χρειάζεται να έχουμε κριτική σκέψη- σχεδόν ασταμάτητα αν δεν μας κουράζει υπερβολικά.. :-P -, καθώς αυτό συνεπάγεται γνώση, αλλά αυτό διαφέρει από το να κρίνουμε τον άλλον ή και στην έσχατη να τον προσβάλλουμε κιόλας μπροστά του ή από πίσω του.
Ας μην ξεχνάω ότι η ζωή είναι τροχός.. Ποιος μου εγγυάται ότι στο μέλλον δεν θα πάθω αυτό που έπαθε ο διπλανός μου και κορόιδεψα κάποτε; Αφού άλλωστε κι εγώ σαν άνθρωπος επίσης κάνω λάθη...
Αυτό, λοιπόν, που θα πω στο παιδί μου είναι να μάθει τον τρόπο να εκφράσει την κρίση του με τρόπο που θα τη δεχτεί ο άλλος κατανοώντας τις αληθινά καλές του προθέσεις, αφού σκοπός είναι η βοήθεια και όχι η χαιρεκακία.
Εγώ σαν πρότυπο έμπρακτα δεν θα "γελάσω" με κακία με το λάθος του διπλανού μου μπροστά στο παιδί μου, απλά σιωπηλά θα μάθω τι να αποφύγω εγώ.

Γιατί κάποιες φορές απλά σκουντουφλάμε, ενώ άλλες πέφτουμε από γκρεμούς. Στα πρώτα ίσως γελάσουμε και εμείς οι ίδιοι με το λάθος μας, στα άλλα δε γελάμε και δεν θέλουμε και οι άλλοι να γελάσουν μαζί μας βέβαια...Μετά από καιρό δεν μας νοιάζει. Απλά ο χρόνος τα προσπέρασε όλα...

Το παιδί χρειάζεται να μάθει ότι κάποιες φορές συμβαίνει οι άνθρωποι να επιθυμούμε να νιώθουμε ανώτεροι ο ένας από τον άλλον, κι έτσι ψάχνουμε και χαιρόμαστε με ευκαιρίες- αφορμές για να τονίσουμε την υπεροχή μας έναντι άλλων. Από την άλλη, όντως και επηρεαζόμαστε συχνά από το τι θα πουν οι άλλοι για εμάς και μπορεί να νιώσουμε προσωρινά- ή και όχι τόσο προσωρινά- όντως κατώτεροι, μένοντας τσακωμένοι με την αυτοπεποίθησή μας για μια αυτο-εικόνα που χάλασε και την αποδεχτήκαμε "χαλασμένη" σύμφωνα με τους άλλους. Είμαστε αδύναμα όντα ως άνθρωποι λένε, άλλωστε.
Το παιδί όμως σαν ξεχωριστή κατηγορία μπορεί και χρειάζεται να επιλέξει αν θέλει εκείνο να ξεχωρίσει και να γίνει- ή μάλλον να συνεχίσει να είναι- πιο δυναμικό!

"Μη μιλάς σε αγνώστους"
:Κάποιοι άνθρωποι ίσως να μην έχουν αθώους σκοπούς όταν μας πλησιάζουν. Κάποιοι θέλουν να μας εκμεταλλευτούν και δε νοιάζονται για εμάς. Βέβαια από την άλλη υπάρχουν πολλοί άγνωστοι καλοί άνθρωποι που είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν αν τους το ζητήσουμε. Ο κόσμος λειτουργεί κατά τέτοιον τρόπο που έχουμε ανάγκη ο ένας από τον άλλον. Η ύπαρξη του κακού δεν αποκλείει την ύπαρξη του καλού, και το αντίστροφο. Ας μην διαψεύδουμε στα παιδιά το παραμύθι, καθώς δεν είναι απαραίτητα εξαφανισμένο "λόγω εποχής".
Όσο υπάρχουμε, θα υπάρχουν οι "καλοί" και οι "κακοί". Οι νάνοι ήταν άγνωστοι για τη Χιονάτη, κι όμως ο ένας βοήθησε τον άλλον και η αγάπη τους ήταν αμοιβαία με το κορίτσι. Από την άλλη, η Χιονάτη δεν έπρεπε να δεχτεί το μήλο από την άγνωστη γιαγιά. Σα συμπέρασμα απορρέει ότι τα παιδιά πρέπει να μάθουν να είναι προσεκτικά και γνώστες της ύπαρξης των κινδύνων που ελλοχεύουν κρίνοντας τις προθέσεις όσων τα προσεγγίζουν για να αντιδρούν ανάλογα, αλλά πρέπει να μην ξεχνούν να δίνουν και την ευκαιρία σε άλλους που μπορούν και θέλουν να ξετυλίξουν έναν όμορφο χαρακτήρα.
Πολλά πράγματα τα έχω μάθει απλά συνομιλώντας με καλούς αγνώστους. Πολλές φορές έχω χαρεί με τη συνειδητοποίηση ότι πολλοί άγνωστοι θέλησαν να με βοηθήσουν όταν το χρειάστηκα ή και χωρίς καν να τους το ζητήσω. Πολλά χαμογελαστά μάτια έτσι μου επιβεβαίωσαν πως πιστεύουν επίσης στους καλούς αγνώστους, μια και ξέρουν να ξεχωρίζουν μάτια που ψευτογελούν.
Κάποιος άγνωστος μπορεί να εξελιχθεί σε φίλος, άλλωστε, ...αλλά στα βήματα αυτά ως τη φιλία και για πάντα το παιδί- και όλοι- χρειάζεται να έχει τα μάτια ανοιχτά ως τη μόνη ασπίδα, από όπου ελέγχεται το πεδίο γύρω του και εν τέλει διαπερνά ό,τι είναι όντως καθαρό.
Ας μην καλλιεργείται ο φόβος στο παιδί σε υπερβολικό σημείο. Ας το αφήσουμε να ελπίζει ότι θα συναντήσει το καλό γνωρίζοντας την μεγάλη πιθανότητα σε αυτό να ενυπάρχει και λίγο κακό. Ας μην είμαστε απόλυτοι. Αρκεί η συζήτηση μαζί του, όπου λογικά και με σαφήνεια θα του εξηγηθούν όσα μάθαμε κι εμείς στην πορεία, ώστε δυναμικά να αντιδρά και να συμπεριφέρεται.