"Καταλαβαίνω πως δεν είναι και οι πιο ευνοϊκές οι συγκυρίες, τα προβλήματα νιώθουμε να πολλαπλασιάζονται και ίσως ασυνείδητα, ναι, να ωθούμαστε σε αυτό- εγκλωβισμό σε αδιέξοδο μονοπάτι για μέλλον..."
Αλλά είμαστε και εκ φύσεως ως άνθρωποι λίγο γκρίνια..γκρίνια..γκρίνια..
Είπαμε, άνθρωπε, θα γυρίσει ο τροχός..
Εντάξει κι εγώ γκρινιάζω..
Όμως, βλέπω πως μπροστά πηγαίνουν μόνο οι αισιόδοξοι..
Μήπως αυτό είναι αφορμή να αλλάξω..να μην γκρινιάζω άλλο; Αφού θέλω κι εγώ να πάω μπροστά!
Επίσης, έχεις ένα παιδί... Αυτό κι αν είναι η "αφορμή" για να μην γκρινιάζεις...
Ό, τι κι αν κάνεις, λένε, το παιδί καταλαβαίνει..
Είναι κρίμα να βγει κι αυτό γκρινιάρικο.., ενώ ζούμε σε μια εποχή με αδήριτη την ανάγκη για δυναμικότητα και ζωντάνια, για παιδικότητα..
Ε ναι χρειαζόμαστε δυναμικά παιδιά να μας "βάλουν τα γυαλιά" στο παιχνίδι της ζωής,...σε ένα παιχνίδι που δεν υπάρχουν νικητές ή χαμένοι, αφού είναι ένα παιχνίδι που απλά κάποιοι ξέρουν να είναι δυναμικά παιδιά και κάποιοι που δεν αφέθηκαν να υπάρξουν ποτέ ούτε καν σκέτο παιδιά..
Επομένως, θυμήσου...
Ενοχλούμαι περισσότερο όταν μαλώνεις το παιδί σου επειδή με "ενοχλεί" που μιλάει συνέχεια και του λες απότομα να ησυχάσει γιατί με "ζάλισε", από το να ξεφωνίζατε δίπλα μου παίζοντας ευτυχισμένοι.
Να χαίρεσαι που μιλάει, να χαίρεσαι που ρωτάει, να χαίρεσαι που τρέχει κι όλα τα εξερευνά..
Έχεις καταφέρει πολλά και μπράβο σου που το παιδί σου μαθαίνει να ζει.!
Απάντα, λοιπόν, στις απορίες, ψάξε μαζί του τον θησαυρό, άκου προσεκτικά το "παραμύθι", νιώσε πως δεν υπάρχει το κακό.
...Και τώρα που χαμογελάς...αλλά και όταν θα κλάψεις που "χτύπησες", θα 'ρθεί να σε αγκαλιάσει..
Και η κοινωνία θα μάθει να χαίρεται, όταν παιδί και γονέας θα ξεφωνίζετε παίζοντας ευτυχισμένοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου